YETİME BAKMAK

Yetime bakmanın sevabı var mıdır?

Bir gün Efendimiz (s.a.v.) Hazretleri Eshabına şöyle buyurdular:

مَنْ ضَمَّ يَتِيمًا بَيْنَ مُسْلِمِينَ إِلَى طَعَامِهِ وَشَرَابـِهِ حَتَّى يَسْتَغْنِيَ عَنْهُ غُفِرَ لَهُ ذُنُوبُهُ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ الْبَتَّةَ اِلاَّ اَنْ يَعْمَلَ عَمَلاً لاَ يُغْفَرْ
وَمَنْ أَذْهَبَ الله كَرِيمَتَيْهِ فَصَبَرَ وَاحْتَسَبَ غُفِرَ لَهُ ذُنُوبُهُ وَكَانَ ثَوَابُهُ الْجَنَّةَ
“Kim, Müslümanların arasında bir yetimi yemeğine ve içeceğine eklerse (bir yetimi beslerse), Allah o yetimi zengin kılıp (insanlara ihtiyacı olmadığı bir çağa kadar ona bakarsa), elbette o kişinin günahları bağışlanır. Ona cennet vâcib olur. Bağışlanması mümkün olmayan herhangi bir günah işlemiş ise, o hariç.”

Bir gün Efendimiz (s.a.v.) Hazretleri Eshabına şöyle buyurdular:

مَنْ كَانَ لَهُ ثَلاَثُ بَنَاتٍ أَوْ ثَلاَثُ أَخَوَاتٍ فَانْفَقَ عَلَيْهِنَّ وَ اَحْسَنَ اِلَيْهِنَّ حَتَّي يَكْبُرْنَ اَوْ يَمُتْنَ اِلاَّ غُفِرَ لَهُ ذُنُوبُهُ الْبَتَّةَ اِلاَّ اَنْ يَعْمَلَ عَمَلاً لاَ يُغْفَرْ
“Kim üç kızı veya kız kardeşi olur da, onlara infak eder, maddi ve manevî olarak yetişmeleri için harcama yapar, onlar, büyüyesiye kadar veya ölesiye kadar onlara iyilik yaparsa, elbette o kişinin bütün günahları bağışlanır. Ancak affedilmesi mümkün olmayan bir günah işlemiş ise o hariç.”
Mühâcirlerden Arabî bir adam sordu:
-“Ya iki kızı veya kız kardeşi olursa?”
Efendimiz (s.a.v.) Hazretleri,
“O da” buyurdular.
Bir gün Efendimiz (s.a.v.) Hazretleri Eshabına şöyle buyurdular:

وَقاَلَ صَلّى الله عَلَيْهِ وَسَلّم: (إنّ مِنَ الْكَباَئِرَ شَتْمُ الرََّجُلِ وَالِدَيْهِ) قَالُوا: ياَ رَسُولَ اللهِ وَهَلْ يَشْتُمُ الرّجُلُ وَالِدَيْهِ؟ قاَلَ: (نَعَمْ يَسُبّ أباَ الرَّجُلُ فَيَسُبُّ أَباَهُ وَيَسُبُّ أمّهُ فَيَسُبُّ أُمَّهُ
Kişinin anne ve babasına sövmesi büyük günahlardandır. Sahabeler:
-“Yâ Rasûlellah! Kişi kendi anne ve babasına küfreder mi?” diye sordular. Efendimiz (s.a.v.) Hazretleri:
-“Evet! Kişi, başkasının babasına küfreder, o da onun babasına küfreder. Kişi başkasının annesine söver o da dönüp onun annesine söver. Böylece kişi kendi anne ve babasına sövmüş olur.”
Efendimiz (s.a.v.) Hazretleri, kendi anne ve babasına küfredilmesine yol açmayı, anne ve babaya sövmek kabul etti.