İtaat, ibadet ve iyilik etmek, ibadeti kabul etmek, yeminine sâdık olmak, va'dini yerine getirmek anlamlarındaki "b-r-r" kökünden türeyen berr, Allah'ın sıfatı olarak, kullarına iyilik yapan, çok lütufkâr (latîf), çok merhametli, (rahim) çok şefkatli (raûf) demektir.

Berr ,günümüzde berre olarak çocuklara isim olarakta verimektedir.Ancak bu doğru değildir.Berr Cenabı hakkın sıfalarından olduğundan Peygamber (s.av.)Efendimiz Hanımının ismini değiştirmiştir.

Berr ,Kur'ân'da bir âyette geçmiştir: "...Şüphesiz O Allah, çok iyilik eden (berr) çok merhametli olandır (rahîm)." (Tûr, 52/28) İyilik yapan anlamında berr (çoğulu, ebrar ve berere) insanları (Meryem, 19/14, 32; Âl-i İmrân, 3/193, 198; İnsân, 76/7-10, 12); iyi, sâdık, itaatkâr ve temiz anlamında melekleri (Abese, 80/16) nitelemek için kullanılmıştır.

Allâh'ın iyilik edene, iyi ve yararlı bir amel yapana en az on katı ile mükâfat vermesi, kötülük yapana, kötü ve zararlı bir fiil işleyene sadece misliyle ceza vermesi (En'âm, 6/160), îmân edip sâlih amel işleyenlere dünyada iyi bir hayat yaşatması, onları yaptıklarının daha iyisi ile ödüllendirmesi (Nahl, 16/97), karşılıksız bol rızık ve nimet vermesi O'nun berr olmasının sonucudur. Allah'ın bu sıfatı, İbn Mâce'nin el-esmâü'l-hüsnâ ile ilgili rivâyetinde el-bârr şeklinde geçmiştir (İbn Mâce, Dua, 10, 11, 1270). Bârr, berr ile aynı anlamdadır.

"Berr", Yahya ve İsa (a.s.)'ın sıfatı olarak da kullanılmıştır. (Meryem, 19/14, 32). Bu âyetlerde "berr" ana-babasına iyilik eden, iyi davranan, ikrâm ve ihsanda bulunan ve merhamet eden demektir. Kur'ân'da; insanın övüldüğü kavramlardan biri `ebrar' dır.
Kur'ân ve sünnete göre, mü'min, muttaki olan, (Âl-i İmrân, 3/193, 198), adağını yerine getiren kıyâmet gününden korkan, yoksula, yetime ve esire yemek yediren, Allah'tan korkan, sabırlı (İnsan, 76/7, 10, 12) îman, amel, söz, fiil ve davranışlarında doğru (sâdık) (Müslim, Îmân, 104. III, 2013), güzel ahlâk sahibi olan (Müslim, Birr, 14. III,1980), ana-babasına iyilik eden (Meryem, 19/14, 32) ve Allah'a yaklaştırılmış (Mutaffifin, 83/21-28) kimselere "ebrâr" (iyiler) denilmiştir.

Buna göre bir insanın "ebrâr" derecesine erebilmesi için iman edip Allah ve peygambere itâat etmesi, isyân olan söz, fiil ve davranışları terk etmesi, Allah ve kul haklarına riâyet etmesi, kemaliyle hayır sahibi, iyilik sever, şerre razı olmayan, sâlih, itaatkâr ve dürüst olması gerekir. "Berr" kelimesi Kur'ân'da 12 âyette kıta ve geniş kara parçası anlamında da kullanılmıştır.