Şiî fırkalardan biri olan "Nusayrîlik"; Muhammed b. Nusayr en-Nemîrî (Ö. 270/883) tarafından kurulmuştur. İbn Nusayr, kendisinin on birinci imam Hasan el-Askerî'nin (Ö. 280/873) "bab"ı, Hasan el-Askerî'nin oğlu Muhammed'in ise "mehdî" olduğunu kabul etmiştir. İbn Nusayr'den sonra mezhebin görüşlerini Hüseyin b. Hamdân el-Hasbî devam ettirmiştir.

el-Hasbî'nin "Kitabü'l-Mecmû" adlı eseri vardır. Nusayrîlere göre Ali mana, Muhammed isim, Selman Farisî "bap"tır. Bu görüş, "ayn-mîm-sîn" sembolüyle anlatılır. Ayn, Ali-mana, mim, Muhammed-isim, sin, Selman-bap/kapıdır. Babın altında beş "aytâm" vardır.
Namaz sesli yapılan bir dua olup iki çeşittir:

a) Ferdî namaz, bu, kalben Ali'ye dua etmektir.

b) Cemaatle kılınan namaz, bu, bayramlarda ve kutsal günlerde yapılan duadır. Oruç ve Zekat Yoktur. Nusayrîlerin bayramları Şiîlerin bayramları ile aynıdır. Dört sınıf din adamı vardır: a) Ali'yi temsil eden büyük şeyh, şeyhler, nüvvâp ve imamlar.
Nusayrilerde Hz. Ali sevgisi önemlidir, imamlar yer yüzünde Ali'yi temsil ederler. On sekiz yaşını dolduran erkekler bir törenle Nusayriliğe girerler. Mezhebin bir alt bir üst / seçkinler tabakası vardır, alt tabakadan üst tabakaya sınavla geçilir. Üç sınıf din adamı vardır; iman, nakîb ve necîb